Bu gün yine tüm günüm okulda geçti.Bir kaç gündür sevgili eserimden bahsetmek istiyordum ki sonunda bugün blogumla ilgilenmeye vakit buldum.Okula ilk gittiğim gün çalışmamı üst kattaki vitrinde görmek çok hoşuma gitti.Ne kadar güzel bir duyguymuş dedim:) Aslında bu çalışma,hayal kutusu adı altında bir ödevdi.İçimdeki çocuğu kafamdan çıkarmak,düşüncelerimi kırmak,iyisiyle kötüsüyle herşeyi aşmak,kendimi kırmak çalışmamın esas fikriydi.Bu benim gerçekten en sevdiğim çalışmam.Çalışmamın kapsamındaki tüm düşüncelere katıldığım doğru fakat içimdeki çocuk:sen başkasın..Tıpkı 'ŞEKER PORTAKALI'kitabındaki küçük Zeze'nin içinden konuştuğu xururuguinho(Zeze'nin şeker portakalı ağacı) gibi benimde içimden konuştuğum o ses.. Seni bırakmaya hiç niyetim yok..:)
5 yorum:
Çok güzel bir çalışma gerçekten.
Beğendiğin için çok teşekkürederim meltem.Sitenin sıkı bir takipçisiyim,Bloğumu gezmiş olmana çok memnun oldum
Birtanem ben bayıldım buna keşke babamda görseydi mustiden heykel kedi bişi yada ne olursa istiyorum evleneli 1 sene geçti tık yok sinir kardeşim ilet ona emi edi bozulmuş çok de :)
Merhaba, meslektaşınız olarak yazıyorum ,bende 2008 anadolu üniv. seramik mezunuyum :) bloggerlar arasında bir seramikçi keşfetmekten mutluluk duydum ,merhaba demek istedim.üstelik bu çalışmayı da çok beğendim ,sevgiler.
Yorum Gönder