SONUNDA RÜZGAR ÇINAR VE DOĞUM HİKAYEMİZ

Merhaba bilgisayarım merhaba dünya merhaba bilogçu dostlarım merhaba biloğuuuuumm :))
En nihayetinde yazmaya zamanım oldu.Tam bişeyler yazayım diyorum o sıra uyanan sevgili oğlum buna fırsat vermiyor ve yaşadığım koşturmacadaki aşırı yorgunluğumla oturduğum yerde kalıyorum Rüzgarımla..Şimdi nerden başlasam nasıl anlatsam :)17 şubat çarşamba sabahı uyandık sevgilim güzel bir kahvaltı hazırlamıştı bise..Benim karnımdaki ufak sancılar yine dilime düşmüş eşime sürekli karnım ağrıyo ya şöleyim böleyim diye söyleniyordum.Tabi abartılacak sancılar değildi ara ara bikaç saatte bikere gelen küçücük sızılar diyebilirim.Derken arkadaşım geldi birlikte şeker hamurlu kurabiyelerimizin şeker hamurundan figürlerini hazırlıyoruz hamurlarla oynuyoruz gülüyoruz falan ama karnımda sızılar oluyo akşama kadar hep böyle gitti ama benim aklıma doğum falan gelmiyor çünkü regl olmaya çalışırken nasıl hissedersem aynen o bulguları yaşıyoruum.Annemle irtibattayım sürekli sonra yakın oturduğumuz için hamurlarımızı alıp anneme kahve içmeye geçtik akşam oldu saat 11 12 benim sancılarım sıklaştı ve sürekli çişim var diyip tuvalete koşuyorum artık annem durumu iyice çakmış ama bana gazdandır şundandır bundandır diyo bende onu inandırmaya çalışıyorum anne daha önce hiç böyle olmadı bak sürekli girmeye başladı bu ağrılar bu ilk kez oluyo ben eve gidiyim duşumu alıyım diyorum..Sonra gece 1 sularında eve geçtik canım annem ben paniklemiyim diye eşime öğütlerde sürekli,, güya ben farketmiyorum.Zaten artık bebişin geleceği benimde yüreğime düşmüştü ben anneme telaş yapmasın diye iyiyim diyorum,o bana aynı şekilde doğum belirtisi değilmiş gibi davranıyor rahatlatmaya çalışıyor :) Derken eve geldik duşumu aldım falan sancıları takip etmeye başladık eşim video çekimine bile başlamıştı :) Bi yandan sancılar 10 dakıkada 3 kezden fazla girmeye ve 50saniyeyide aşmaya başlamış arkadaşımın elinde kronometre sancıları tutuyoruz ve Ata Demirer izliyoruz gülüyorum sancı geliyo inliyorum böyle bir süreyi evde geçirdik.Hastaneye hemen gitmek istemedim orda yatıp sancı çekmektense evimde çok daha rahat geçirdim ilk açılma sürecini.Sonra saat 4buçuk civarında artık dayanamayıp annemleri aradık valizimi son kontrol yapıp aldık yola koyulduk.Hastaneye vardık ve saat 5 itibari ile 3cm açılmam vardı.sabah 8de epiduralim uygulandı bir nebze olsun rahatladım derken 1 saat içinde sancıları had safhada hissetmeye devam ettim doktora soruyorum epidural olduğu halde neden bu kadar hissediyorum diye tek doz ağrı kesici uygulanmış eğer şuan tekrar bir doz yaparsak ıkınma esnasında bebeği hissedemeyeceğin için itemeyeceksin ve doğum çok uzayacak şuan 9cm açılman var ve bir iki seferde doğacak biraz dayan beni dinle tekrar ağrı kesici uygulamayalım dedi ve bu tesellisi üzerine gerçekten hemen doğacaksa bu acı bitecekse dayanırım dedim ve ek doz ilaç uygulatmadım bende.Epiduralin acısınıda boşuna çekmiş oldum çünkü bana epidural uygulanırken tansiyonum düştü bayılıyor gibi oldum miğde bulantısı göz kararması oldu sancıları unuttum nerdeyse o anlarda :) Ben hep sancı varken ıkınmanın canımı çok yakacağını düşünüyordum fakat tam tersi eğer ıkınmassan dayanamıyorsun acıya tabi ben ne kadar bebeği itsem bebek yol katediyor fakat itmeyi bırakınca geri gidiyordu bu yüzden iki hemşire kolları ile karnımdan baskı uyguladılar ama ne baskı sanki tüm organlarımı doğuruyorum sandım derken iki baskıda ve benim son bir çığlıkla itmemle sabah saat 10.32de saçlımı saçlı pamukmu pamuk oğlumun sesi duyuldu ve ardından inanılmaz bir rahatlama ile onu temizlemelerini izledim tabi gözyaşları içindeyim sonra koynuma verdiler soğuk soğuk yanaklarından kıpkırmızı dudaklarından öptüm kokladım Allahım nasıl bir koku nasıl bir yeniden doğuştu yaşadığım anlatamam.Sonra bebişimi yukarı götürdüler benimde işlemlerim bitince odamıza geldik ve yeni hayatımız başlamış oldu.

İşte bu upuzun hikayenin sonunda 52cm boyunda 3kilo ağırlığında tontik oğlumuzun resimleri maaşallah kuşumuza :)